“Ölüm Meleği Canımızı Nasıl Alır”

Bir gün İbrahim Aleyhisselam, ölüm meleğine;

– Ey ölüm meleği, ölüm vakti gelen insanların bir kısmı doğuda, bir kısmı batıda olsa yahut kuzeyde ve güneyde aynı anda zelzele olup ölseler yahut da dünyanın çeşitli yerlerinde savaş olsa, aynı anda binlerce, milyonlarca insan ölse, aynı anda bunların hepsinin ruhlarını nasıl alıyorsun?

Ölüm meleği ise İbrahim Aleyhisselamın sorusuna şu cevabı verdi:

– Allah’ın izniyle onların ruhlarını çağırırım, derhal avucumun içinde oluverirler.

Süleyman Aleyhisselam, ölüm meleğine tekrar bir soru sordu;

– İnsanların ruhlarını kimini genç yaşta, kimini bebekken, kimini ihtiyarlayınca alıyorsun. Ruhları almada ölçün nedir?

Ölüm meleği;

– Bana eceli gelenlerin listesi verilir. Ben verilen listeyi tatbik ederim. Başka işe karışmam. Diye cevap verdi.

Ölüm meleği gelip, Süleyman Aleyhisselamın yanında oturan bir kimseye dikkatli bakmaya başladı. Sonra çıkıp gitti. O zat, Süleyman Aleyhisselama dönüp şöyle dedi:

– Kimdi o bana öyle can alacak gibi bakan?

– Ölüm meleğiydi.

– Beni onun pençesinden kurtar! Rüzgâra emret, beni Hindistan’a götürsün!

O zatın bu isteği derhal yerine getirildi. Ölüm meleği ikinci defa Süleyman Aleyhisselamın yanına gelince, Hazret-i Süleyman;

– Geçen gelişinde yanımdaki zata niçin öyle bakmıştın?

– Şimdi onun ruhunu alıp geldim. Bana onun ruhunu Hindistan’da almam emredilmişti. Ömrü biterken, hâlâ burada bulunduğu için öyle bakmıştım.

(Mesnevi)