Allah’ın İşine Bak

Nasrettin Hoca bir sabah, güneş doğarken evinden çıkmış. Tarlaya doğru yola koyulmuş. Hava çok güzelmiş. Etrafına bakınırken yolun kenarında bir ceviz ağacı görmüş. Ağacın dibinde biraz uyumak istemiş. “Daha erken, burada biraz dinleneyim. Tarlaya sonra giderim.” diye düşünmüş. Heybesini başına yastık yapmış ve ağacın altına uzanmış. Tam uykuya dalacakken gözü, yerdeki kabaklara takılmış. Önce yerdeki kocaman kabaklara sonra da cevizlere bakmış. Kendi kendine: -Ey Allah’ım! İşin sorgulanmaz ama incecik sapın ucunda kocaman kabak, kocaman ağaçta ise küçücük ceviz var. Bu nasıl iş, demiş.

Bunu düşüne düşüne uykuya dalmış. Tam uykusunun en tatlı yerinde Hoca’nın kafasına ağaçtan pat diye bir ceviz düşüvermiş. Nasrettin Hoca can acısıyla uyanmış. Olanları anlamaya çalışırken, bir ceviz de omzuna düşmüş. Başını ve omzunu ovarken Hoca’nın aklına uyumadan önce düşündükleri gelmiş: -Allah’ım sen en iyisini bilirsin. Ya ağaçta cevizler yerine kabaklar olsaydı? Benim halim ne olurdu?