“Araba”

Arkadaşım Paul erkek kardeşinden Noel hediyesi olarak bir araba almıştı. Paul Noel gecesi ofisten çıktığında, yeni parıl parıl parlayan arabasının başındaki afacan çocuk ağzından adeta sular akarak, “Bu sizin arabanız mi bayım?” diye sormuş.

Paul başıyla onaylamış ve “Kardeşim Noel hediyesi olarak aldı,” demiş.

Çocuk şaşırmış.

“Yani kardeşiniz bunu size hediye etti ve siz hiç para ödemek zorunda kalmadınız mı?” Tanrım, umarım Çocuk cümlesini tamamlamakta tereddüt etmiş. Paul onun dileğinin ne olduğunu biliyormuş. Böyle bir kardeşi olmasını istediğinden eminmiş. Oysa çocuğun söylediği şey Paulu iliklerine kadar titretmiş. “Umarım ben de böyle bir kardeş olurum.”

Paul şaşkınlıkla çocuğa bakmış. “Arabama binip bir tur atmak ister misin?” diye sormuş.

“Evet, bayılırım.” Kısa bir tur attıktan sonra çocuk, Bayım, “benim evimin önünden geçmenizde bir sakınca var mı?” diye sormuş

Paul gülümsemiş. Çocuğun istediğinin ne olduğunu anladığını düşünmüş. Komşularına büyük bir arabayla geldiğini göstermek istiyordur demiş içinden. Ama Paul yine yanılmış.

Çocuk, “şu iki basamağın olduğu yerde durabilir misiniz?” diye sormuş. Basamaklardan çıkmış. Birkaç dakika sonra Paul onun yavaş yavaş yürüyerek geri geldiğini görmüş. Yaninda sakat kardeşini taşıyormuş. Kardeşini en alt basamağa oturtmuş ve iyice bir sarılıp ona arabayı göstermiş. “İşte buddy, aynen az önce sana söylediğim gibi değil mi?”

“Erkek kardeşi Noel hediyesi olarak almış. Bir kuruş bile ödemek zorunda kalmamış. Bir gün ben de sana aynısını alacağım o zaman aynen sana anlatmaya çalıştığım gibi bütün hayallerin gerçek olacak.”

Paul arabadan inmiş ve çocuğu arabanın ön koltuğuna oturtmuş, gözleri parlayan sakat kardeşini de yanına, üçü birlikte arabayla unutamayacakları bir tur atmışlar.